ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.......

Η κυβέρνηση λίγους μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές «κηρύσσει τον πόλεμο» στους εργαζόμενους και τη νεολαία, σε εργασία, παιδεία και δημοκρατικά δικαιώματα. Διαψεύδοντας όσους μιλούσαν για πιο ήπια και λιγότερο επιθετική κυβέρνηση των 152 βουλευτών, προωθεί το πρόγραμμα των «μεταρρυθμίσεων» συντεταγμένα, με τη σύμπραξη και τη συστράτευση ολόκληρου του αστικού συνασπισμού εξουσίας. Με αιχμή το ασφαλιστικό αλλά και τις ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια, τα λιμάνια και τις τηλεπικοινωνίες, την σχεδιασμένη αύξηση του ΦΠΑ και έναν ακόμα προϋπολογισμό λιτότητας η κυβέρνηση της ΝΔ υπόσχεται τη χειροτέρευση της θέσης και της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας. Στην εκπαίδευση, η κοινοτική οδηγία 36/05 για τα ΚΕΣ πάει χέρι – χέρι με την προώθηση της εφαρμογής του νέου νόμου – πλαίσιο με το προεδρικό διάταγμα για την κατάργηση της δωρεάν διανομής των συγγραμμάτων και το σχεδιασμό για κατάρτιση πρότυπου εσωτερικού κανονισμού και 4ετών επιχειρησιακών προγραμμάτων για τα πανεπιστήμια. Η αντεργατική επίθεση θωρακίζεται με την ένταση της καταστολής των κοινωνικών αγώνων, αξιοποιώντας ακόμα και παρακρατικές φασιστικές συμμορίες (χρυσή αυγή) και τη μαγνητοσκόπηση με κάμερες όλων των διαδηλώσεων με στόχο το πνίξιμο κάθε δυνατής αντίστασης και αγώνα.
ΚΕΣ
Το προεδρικό διάταγμα που υπαγορεύει την αναγνώριση των ΚΕΣ αποτελεί εκτελεστικό νόμο κατοχύρωσης της ιδιωτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας..Αποτελεί δηλαδή μέσο όχι μόνο για την ίδρυση και την αναγνώριση ιδιωτικών πανεπιστημίων αλλά και για την ισοτίμιση των πτυχίων αυτών με τα δημόσια. Αποτελεσμα ,οι πολλαπλές βαθμιδες στην 3βάθμια εκπαίδευση ,η καταργηση του ενιαίου πτυχίου και των ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων
Αποτελεί κομμάτι του παζλ της συνολικής εκπαιδευτικής αντι-μεταρρύθμισης.Η κοινή αξιολόγηση με τα δημόσια θα πιέζει και τα τελευταία να λειτουργούν βάσει των αναγκών της αγοράς .Κάτι που μεταφράζεται σε αλλαγές στα προγράμματα σπουδών,στη λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά ,αγοραία και επιχειρηματικά κριτήρια, στην περαιτέρω εντατικοποίηση και στην διάλυση του φοιτητικού συνδικαλισμού που οπλίζει τα κινήματα με νικηφόρα προοπτική.
Η διαδικασία της αναγνώρισης των ΚΕΣ υλοποιεί και την βασική κατεύθυνση της συνθήκης της Bologna , που αποτελεί το μανιφέστο του ευρωπαικού κεφαλαίου για την εκπαίδευση. Η ισοτίμηση τριετών Bachelor με τα πτυχία μας ,ανοίγει το δρόμο για την διάσπαση των προπτυχιακών σπουδών σε 2 κύκλους (3+2 ετη), το δρόμο δηλαδή για την εισαγωγή ειδικεύσεων και την απαξίωση εργασιακών δικαιωμάτων.Σαφώς αποτελεΙ και κεντρικό κόμβο για τη συγκρότηση του Κ.Ε.Χ.Α.Ε.

ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ
Η κυβέρνηση προχωρά στην εφαρμογή του νέου νόμου – πλαίσιο όχι μόνο με τμηματική εφαρμογή του ανά τμήμα και σχολή αλλά και εκδίδοντας προεδρικό διάταγμα εκτελεστικό για την κατάργηση της δωρεάν διανομής των συγγραμμάτων. Το προεδρικό διάταγμα που δημοσιεύτηκε ήδη στην εφημερίδα της κυβέρνησης προβλέπει ένα σύγγραμμα ανά υποχρεωτικό ή επιλεγόμενο μάθημα που θα επιλέγει ο φοιτητής από λίστα συγγραμμάτων. Οι λίστες των συγγραμμάτων θα πρέπει να έχει καταρτιστεί από κάθε γενική συνέλευση τμήματος μέχρι το Μάρτη του 2008. Το προεδρικό διάταγμα αποτελεί ουσιαστικά την εφαρμογή της κατάργησης των δωρεάν συγγραμμάτων, με προθεσμία το Μάρτη του 2008. Η κυβέρνηση έχει δηλώσει την πρόθεση της για κατάρτιση πρότυπου εσωτερικού κανονισμού και 4ετών επιχειρησιακών προγραμμάτων, ενώ συμπράξεις δημόσιου – ιδιωτικού τομέα θα αναλαμβάνουν τις υποδομές των πανεπιστημίων. Οι ΣΔΙΤ αναλαμβάνοντας τις υποδομές θα ελέγχουν πολλές από τις λειτουργίες των ιδρυμάτων, που όχι μόνο θα υπακούν σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αλλά θα ανήκουν πλήρως σε επιχειρήσεις, ενώ φυσικά το άσυλο δεν έχει θέση σε ιδιωτικές υποδομές.Απόρεια των παραπάνω είναι η επιχειρηματική-ανταποδοτική λειτουργία των πανεπιστημίων, η πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος, η εντατικοποίηση και ο αυταρχισμός, η όξυνση των ταξικών φραγμών.



ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Σε μία περίοδο παρατεταμένης λιτότητας όπου το κεφάλαιο δεν έχει πολλά περιθώρια περεταίρω συμπίεσης των μισθών και στην προσπάθεια του να υπερβεί την κρίση του και να ανταπεξέλθει στο διεθνή ανταγωνισμό επιχειρεί να μειώσει το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος εργασίας, να ρίξει όσο πιο χαμηλά γίνεται τη τιμή της εργατικής δύναμης. Το μοντέλο του «κράτους πρόνοιας» καταρρέει, το κόστος της ασφάλισης βαραίνει όλο και περισσότερο μόνο τον εργαζόμενο, ενώ η ασφαλιστική προστασία θα παρέχεται με ιδιωτικοοικονομικά και ανταποδοτικά κριτήρια, παρέχοντας και άμεσο κέρδος στο κεφάλαιο (βλ. εκμετάλλευση της τεράστιας περιουσίας των αποθεματικών των ταμείων προς όφελος του κεφαλαίου, χρηματοδότηση συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα με τα αποθεματικά, επενδύσεις σε χρηματιστήρια, δημιουργία εταιρειών αξιοποίησης αποθεματικών). Η ανασφάλιστη – μαύρη εργασία πολλών εργαζομένων, κυρίως νέων, και των μεταναστών, η απαλλαγή των εργοδοτών από τις εισφορές τους, η κρατική υποχρηματοδότηση, η ληστρική διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων αποτέλεσαν επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής για την εξαθλίωση του ασφαλιστικού συστήματος. Ουσιαστικά η χρηματοδότηση του ασφαλιστικού είναι μονομερής καθώς ένα μέρος της τριμερούς αποτελεί η εισφορά του εργαζόμενου, ένα δεύτερο αποτελεί η εισφορά του εργοδότη (όταν καταβάλλεται) η οποία αποτελεί μέρος της υπεραξίας, και το τρίτο αποτελεί την κρατική εισφορά (όταν καταβάλλεται) από τον προϋπολογισμό, δηλαδή την φορολογία των εργαζομένων. Αποτέλεσμα είναι από το σύνολο των συνταξιούχων όλων των ταμείων, 1 στους 2 παίρνει λιγότερο από 500 ευρώ το μήνα κύρια σύνταξη, το 66% κάτω από 600 ευρώ, και μόνο το 14% παίρνει πάνω από 1000, ενώ το κόστος της υγείας βαραίνει όλο και περισσότερο τον εργαζόμενο.

Η ΜΟΝΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ....

Το φοιτητικό κίνημα πρέπει παράλληλα με το μπλοκάρισμα σε κάθε προσπάθεια εφαρμογής του νόμου πλαίσιο να παλεύει αταλάντευτα για το βασικό του στόχο, δηλαδή τη συνολική απόσυρση- κατάργηση του νόμου κρατώντας πάντοτε το κεντρικό επίπεδο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και το κεφάλαιο και όχι μόνο με το αντιδραστικό μπλοκ εντός των σχολών. Θα βρεθούμε ξανά μπροστά τους με ένα νέο γύρο συνελεύσεων- καταλήψεων- διαδηλώσεων αλλά και με μια νέα σύνδεση με τους αγώνες των εργαζομένων και της υπόλοιπης νεολαίας, με βασικό στόχο την ανατροπή του νόμου, αλλά και συνολικά της ανιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης..

Την πραγματική αντιπολίτευση στο μονόδρομο της κυρίαρχης πολιτικής πρέπει να ασκήσουν όσοι πλήττονται από αυτήν. Το αμέσως επόμενο διάστημα, αρχίζοντας από σήμερα, τον τόνο πρέπει να δώσουν οι αγώνες. Αγώνες που θα οργανώνονται από τα κάτω, στα χέρια των φοιτητών και των εργαζομένων, που με μαζικό και συλλογικό τρόπο θα διεκδικούν την ανατροπή της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων. Η κλιμάκωσή τους, το βάθεμα του περιεχομένου σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και η όξυνση των μορφών πάλης αποτελούν προϋποθέσεις νίκης για το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα.